Καλησπέρα, ήθελα να πω την ιστορία που μόλις πέρασα και επέστρεψα σπίτι μου ταραγμένη και κλαμένη
Από Follower της σελίδας μας.
Καλησπέρα, ήθελα να πω την ιστορία που μόλις πέρασα και επέστρεψα σπίτι μου ταραγμένη και κλαμένη.
Προ ημερών δέχτηκα τηλ από κάποιον για ξενοδοχείο σεζόν αφού με ρώτησε οικ. κατάσταση ηλικία που εργάστηκα τελευταία σε 5* κτλ ρωτήθηκα που μένω, μου είπε να πάω για συνέντευξη ενώ από όσο ξέρω οι περισσότεροι είτε ιδιοκτήτες είτε μάνατζερ λόγω της κατάστασης προς διευκόλυνση όλων λόγου μετακίνησης μας ζητούν μέσω viber μεσεντζερ πχ να γίνει η συνέντευξη) του είπα θα τον καλέσω αν χρειαστεί μέσα απ το ταξί να μας καθοδηγήσει όμως κάτι μέσα μου δεν μου πήγαινε καλά σαν προαισθηση ότι η περιοχή είναι κάπως ερημική απόκεντρα αφού έτσι κ αλλιώς δεν την γνώριζα και δεν ήξερα απ την ευθεία που ανέβαινε αστικό πόσο στο βάθος είναι το εργοστάσιο πήρα και τον γιο μου μαζί καλού κακού.
Του είχα αναφέρει στην τηλ κουβέντα ότι ψάχνει παράλληλα και εκείνος σεζόν αφού τελειώνει σεφ.
Φτάνουμε με τα 1000 ζόρια με τον ταξιτζή στην πέρα άκρη περνάω από συνέντευξη αφού έβγαλε τον γιο μου έξω απ το γραφείο μου λέει:
– Θα σας ρώταγα κ άλλα πράγματα λέει αλλά περιμένει το ταξί χρεώνεστε στο τέλος με λέει που με βρήκατε;
– Λέω εσείς με καλέσατε και ήρθα!
– Δεν έχω βιογραφικό σου.
– Πως τότε πως με καλέσατε και κλείσαμε τη συνέντευξη;
– Από που σας καλέσαμε;
– Προφανέστατα σε κάποια απ τις φόρμες αναζήτησης εργασίας σας έστειλα και μου τηλεφωνήσατε!
– Στείλτε μου στο email το βιογραφικό σας.
Δεν είναι όλο αυτό που πέρασα, Φεβρουάριος μήνας που κλείνουν συμφωνίες για σεζόν, φανταστείτε ο καθένας να παίζει με την αγωνία του αύριο ειδικά όταν μεγαλώνει γυναίκα μόνη τα παιδιά της και θέλει να τα ζήσει και να τα σπουδάσει με αξιοπρέπεια να περνάει τέτοιες κατάστασεις που ουσιαστικά ζει με το ΚΈΑ 151 ευρώ και να την τρέχουν άσκοπα δίνοντας €27αρια στα ταξί νομίζω και λίγο ανθρωπιά και λίγο κατανόηση και λίγο σεβασμός θα έπρεπε να υπάρχει…
Επιστρέψαμε αποκαρδιωμένοι αλλά με αυτό που έγινε πλέον ούτε το βιογραφικό μου θα στείλω!
Τόσο ψυχολογικό πατατράκ που έπαθα ας σκεφτούν αυτοί οι άνθρωποι πως κάποιοι δεν έχουν ούτε τα 50 λεπτά.
Για ψωμί όχι για εισιτήρια πόσο μάλλον αλίμονο καθημερινά να μας τσακάνιζαν €27αρια στα ταξί για μια συνέντευξη κ αβεβαιότητα αν μας πάρουν ή όχι δουλειά θέλουμε με αξιοπρέπεια να ζήσουμε καθένας γνωρίζει μόνος τον σταυρό που κουβαλάει εγώ σήμερα έχασα χρήματα κ στέρησα το φαγητό των παιδιών μου έπαιξα και έχασα!
Ας πούμε ότι τα έχασα στον δρόμο λέω για να ξεχάσω την ταραχή μου σε κανέναν άνθρωπο δεν αξίζει αυτό και απεύχομαι όταν βρίσκεται σε δυσχερή θέση να του συμβεί συγνώμη για το σεντόνι το μάζεψα όσο το δυνατόν για να μην μπω σε λεπτομέρειες και κουράσω.